Atatürk İlkeleri (Laiklik)

Laiklik, devlet düzeninin ve hukuk kurallarının dine değil, akla ve bilime dayandırılmasıdır. Kısaca din işleri ile devlet işlerinin ayrı yürütülmesidir.

Laiklik ilkesinde temel hedef, inanç özgürlüğü  sağlanmasıdır. Herkes istediği inanca sahip olabilir ve bu inancın gereklerini yapabilir.

Atatürk’e göre dine saygı, inanan kişinin haklar saygının bir sonucudur. Atatürk dine karşı olmadığı  gibi, gerçek dindara da karşı değildir. O, dinin çıkarlar için kullanılmasına karşı çıkmıştır. Atatürk, “Din lüzumlu bir müessesedir. Dinsiz milletin devamına imkan yoktur. Din vardır, lazımdır. Temeli sağlam bir dinimiz vardır.” diyerek dinin hayatımızdaki yerini belirtmiştir.

Uyarı: Laiklik ilkesi doğrultusunda,

* Saltanatın kaldırılması

*   Halifeliğin kaldırılması

* Tevhid-i Tedrisat (eğitim – öğretimin birleştiril­mesi) Kanunu’nun çıkarılması

*  Tekke, zaviye ve türbelerin kapatılması

* İbadet yerleri dışında dinsel kıyafet, sembol ve işaretlerle dolaşılmasının yasaklanması

*   Medeni Kanun’un kabul edilmesi

* Ekonomi, hukuk, eğitim ve sosyal yaşam gibi her alanda dinden kaynaklanan uygulamala­ra son verilmesi

* 1928de anayasadan, “Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin dini İslâm’dır.” maddesinin çıka­rılması

* 1937’de anayasaya Türk Devleti’nin laik oldu­ğu ifadesinin eklenmesi

gibi inkılaplar ve çalışmalar yapılmıştır.