Canlılarda enerji elde etmek için izlenen yolun ilk adımında, genellikle 6 karbonlu bir şeker olan glikoz parçalanır. (Kimi bakteriler yağ asitlerini ya da amino asitleri de kullanabilirler.) Glikoz çok çeşitli şekillerde fermente edilmektedir. Fakat bunlar aras*nda en çok rastlanan başlıca iki tip fermentasyon vardır:
Altı karbonlu glikoz molekülünün iki tane üç karbonlu laktik asite yıkılması. (Homolaktik fermentasyon.) Glikozun bu şekilde yıkıma uğraması, mikroorganizmaların çoğunda ve memelileri de içine alan çok sayıda yüksek organizasyonlu hayvan hücresinde görülür. Bu olaya genellikle glikozun erimesi anlamına gelen glikolizis adı verilmektedir.
Bu tepkimeyi formüle şöyle dökebiliriz:
C6H12O6 –> C3H6O3 (laktik asit)+ 2 ATP + 2H2O
Altı karbonlu glikoz molekülünün, iki tane iki karbonlu etanole ve iki karbon dioksit molekülüne yıkımı. Bu tip oksijenli solunuma “alkolik fermentasyon” denmektedir. Alkolik fermentasyon glikolizle aynı enzimatik tepkimelerden oluşmakta fakat üç karbonlu bileşiğin etanol ve karbon dioksite parçalanması için ek olarak iki enzim tepkimesi daha gerekmektedir.
Bu tepkimeyi ise şöyle formüle dökebiliriz:
C6H12O6 –> 2 C2H5OH (etanol) + 2 ATP + 2H2O + 2 CO2
Son olarak, sülfür bakterileri gibi kimi canlıların bu saydıklarımızdan daha farklı yollar izleyerek oksijensiz solunum yaparlar.