Osmanlılarda Toprak Yönetimi
Tımar (dirlik): Görevleri karşılığı, devlet görevlilerine dağıtılan devlete ait topraklara denir. Tımar sisteminde toprağın asıl sahibi devlettir, kişiler toprağı alıp satamaz.
Tımar sahipleri vergileri toplar, karşılığında “cebelü” denilen asker besler, savaş zamanında askerlerle savaşa katılırdı.
Tımar Sisteminin Bölümleri
1- Has: Geliri padişah ve üst düzey görevlilere verilen topraklardır.
2- Zeamet: Geliri orta dereceli memurlara verilen topraklardır.
3- Tımar: Geliri savaşta başarı gösteren askerlere ve saray görevlilerine verilen topraklardır.
Çiftbozan Vergisi: Toprağı 3 yıl üst üste ekmeyen köylünün toprağının elinden alınmasıdır.
Amacı: Üretimin devamını sağlamaktır.
Tımar Sisteminin Yararları
- Toprak işlenmiş ve üretimde süreklilik sağlanmıştır.
- Hazineye yük olmadan güçlü bir ordu oluşturulmuştur.
- Merkeze uzak bölgelerde, devlet otoritesi sağlanmıştır.
- Vergi toplamak kolaylaşmıştır.
BİLGİ NOTU: Tımar sistemi 1839’da Tanzimat Fermanı ile kaldırılmıştır.
Osmanlıda Diğer Topraklar
Ocaklık: Geliri kale muhafızları ve tersane giderlerine ayrılan arazilerdir.
Yurtluk: Sınır boylarındaki akıncılara verilen topraklardır.
Mukataa: Eyalet topraklarına denir. Toprak zengin kişilere satılır, geliri hazineye aktarılırdı.
Mülk: Hizmet karşılığı bazı kişilere verilen topraklardır. Mülk sahibi, toprağını satabilir, bağışlayabilir, miras bırakabilirdi.
Vakıf: Cami, hastane gibi hayır kurumlarına ayrılan topraklardır.
NELER ÖĞRENDİK?