Ad Aktarması (Mecaz-ı Mürsel)

Bir sözcüğün benzetme amacı güdülmeden kendi anlamı dışında kullanılmasıdır.

a) Parça söylenir, bütün anlatılır.

Ör: Bir hilâl uğruna ne güneşler batıyor. (bayrak)

Eskişehir’e yataklıyla gittik. (tren)

b) Bütün söylenir, parça anlatılır.

Ör: Dün arabamız bozuldu. (arabanın bir parçası)

Kapıyı kırıp girmişler. (kilit)

c) Bölgenin tamamı söylenip bir bölümü kastedilir.

Ör: Gemi Marmaris’e yaklaştı. (limanı)

Uçak, nihayet Ankara’ya indi. (havaalanı)

ç) Sanatçının adı söylenir eseri çağrıştırılır.

Ör: Yahya Kemal’i okuduk. (eserini)

Radyodan Teoman’ı dinliyorum. (şarkısını)

Ör: İstanbul ayağa kalktı. (İstanbul halkı )

Bu saatte Konya uyuyordur. (Konyalı insanlar)

e) Dış söylenir, iç anlatılır.

Ör: Bardağını bitir. (çayı, suyu)

Tencere pişti. (içindeki yemek)

f) İç söylenir, dış anlatılır.

Ör: Ayaklarınla içeri girme. (ayakkabı)

Reçeli masaya getir. (kavanoz)

g) Araç söylenir, insan anlatılır.

Ör: O, gazetemizin ünlü kalemidir. (yazarı)

Sokaktan şemsiyeler geçiyor. (insanlar)

ğ) Varlığın yaptığı iş ya da niteliği verilir; varlık çağrıştırılır.

Ör: Bizler, yeşili korumalıyız. (çevre, doğa)

Maviliklere açılmak istiyorum. (deniz)