Osmanlı İmparatorluğu, çoğunlukla mutlak monarşiyle yönetilen bir imparatorluktı. Bu, padişahın devletin başı olduğu ve geniş yasama, yürütme ve yargı yetkilerine sahip olduğu anlamına gelir. Osmanlı yönetim sistemi, merkeziyetçi bir yapıya sahip olup, devlet işlerinin yönetiminde divan (kabine benzeri bir kurul) ve çeşitli devlet memurları tarafından padişaha yardımcı olunurdu. İmparatorluk döneminde, toplumsal ve idari yapının temelini İslam hukuku (Şeriat) ve Osmanlı örf ve adetleri oluştururken, zamanla Batılılaşma hareketleriyle beraber bazı reformlar yapılmış ve yönetim yapısında değişiklikler gerçekleştirilmiştir. Ancak, Osmanlı İmparatorluğu'nun tüm dönemlerinde padişahın otoritesi merkezi bir öneme sahipti.
