Bir toplumda askerî organizasyonun şekillenmesinde belirleyici olan temel unsur o toplumun hayat tarzıdır. Konargöçer hayat tarzında insanlar hareketli bir toplum yapısı içinde yetişirlerdi. Askerlik ile sivil hayatın iç içe olduğu konargöçer toplumlarda eli silah tutan herkes savaşa daima hazır durumda bulunurdu. Orta Çağ'da konargöçer toplumların kurdukları askerî organizasyonlara verilebilecek en güzel örnek Türk devletlerinin ordularıydı. Türklerin askerî yapıları bozkırlarda oluşup gelişmişti. Ural ve Altay Dağları arasında uzanan bozkır bölgesi büyük atlı kültür dairesinin merkezi olmuş, hayvan besleyen atlı bozkırlıların uygarlığı buradan çevreye yayılmıştı. Türk ordusunun önemli bir kısmını süvari birlikleri oluşturuyor ve yaya birliklerine fazla ihtiyaç duyulmuyordu. Bozkır coğrafyasında yaşayan Türklerde at besleme kültürü doğmuştu. Türk kültür çevresinde herkes asker durumundaydı. Küçük yaştan itibaren silah kullanımı öğreniliyordu. Bu çevrede askerlik geçici değil, daimî idi. Bu da yaşadıkları bölgenin coğrafi şartları dolayısıyla hayatlarını sürdürebilmek için kadın erkek çalışmak zorunda kalmalarından ileri geliyordu. Böyle bir çevrede ata binmeyi, ok atmayı öğrenmeleri yanında günlük hayatta devamlı çalışıyor olmaları bütün fertleri dayanıklı, cesur ve zinde kılıyor; onların, kendilerine olan güvenlerini arttırıyordu. Çünkü bozkır çevresinde günlük hayatla askerî hayat arasında bir fark bulunmuyordu. Geleceğin savaşçısı daha çocuk yaşında talimlere başlıyor, koyun sırtında biniciliği deniyor, manevra kabiliyetini engellemeyen ok ve yay kullanıyordu. Türkler, hayvanını hızla sürdüğü hâlde öne ve arkaya, sağa ve sola, yukarıya ve aşağıya ok atabiliyordu. Onların; ikisi yüzünde, ikisi kafasının arkasında olmak üzere âdeta dört gözü vardı. Türk, atını kendisi yetiştirir; tay iken kendisi terbiye ederdi. Atının adını söylerse atı onu takip eder, koşarsa atı arkasından koşardı. Onun, atı üzerinde geçen günleri oturarak geçirdiği günlerden daha çoktu.
Bu metinden hareketle Türk ordusunun dört özelliğini yazınız.
