Ezelden ebede uzanan yola
Yüreklerimizle ördüğümüz handır
Dermanı biten ayağa kola
Umut zerk ettiğimiz kandır
Çeşmesiyle camisiyle
Kervansaray külliyesiyle
Abideleşen eserleriyle
Toplum dokusunun sergilendiği mekandır
Daralan kapılar onunla çıkar bola
Varlığı yoklukla barıştırandır
Manevi köşke çıkmak isteyen kula
İnsanlık adına verilen şandır
Güneşin doğarken saldığı ışıktır rengi
Melek himayesinde yücelir cengi
Ölümsüzler katında beklerken dengi
İlahi duygularımızın tescillendiği andır
Mirasımızın bekçisi
Sahipsizin sahipçisi
Vakıflar
Canana hayat veren candır
Canımıza can katan fermandır
Sevil Mısırlıoğlu
