Yıl 1915 idi şüheda Çanakkalede toplandığında,
Hiç itiraz etmediler ölüme, düşmanla karşılaştıklarında,
Cenabı Hak takdir etmişti şehadeti ve zaferi kitapta,
Yüzbinler koşarcasına atıldılar mermilerin kucağına.
Azgın düşman, son dişini batırmak üzereydi Geliboluda,
Haç uğruna toplanan zavallılar varınca Türk toprağına,
Metanet duvarına çarpıp gömüldü boğazın sularına,
Canlar gitti ama zafer kazanıldı Anadolunun batı ucunda.
Akın akın geliyordu ta Avustralyadan Anzak birlikleri,
Kibirli yüzler parlıyordu, birikirken düşman gemileri,
Namahreme uzanmak için sabırsızlanıyordu kirli elleri,
Aç kurdun kuzuya saldırdığı gibi atıldı düşman erleri.
Hilafeti esir almaya yeltenen azgın düşmanlar,
Aylarca hiç durmadan boğazı top ateşine tuttular,
Boğazdan geçemeyince gemiler,karadan saldırdılar.
Yüzbinlerce haç sevdalısı ilk ateşte Cehennemle tanıştılar.
Kendini şehadete adayan neferler mermiye göğsünü dayayınca,
Çanakkale ormanlarında düşman kanı şehidinkine karışınca,
Mustafa Kemal Paşa Conk Bayırında düşman karşısına çıkınca,
Belli oldu ki çok canlar şehadetle tanışacak Şehit Bayramında.
Düşmana kar etmedi ne şafak ayini, ne de ahlaksız teklifler,
Düşmanın ölüleri cehenneme, kalanları evlerine gittiler,
Dönmeyi düşünmeyen 57. Alay ve diğer kahraman neferler,
Canlarını vererek Türk Milletine Çanakkale Zaferini hediye ettiler.
sorubak