Mehmet Akif Ersoy Hayatı ve Eserleri (Özet Olarak)
1873 yılında Ä°stanbulda doÄŸdu, 27 Aralık 1936 yılında aynı kentte öldü. Babası, Fatih Camii medrese hocalarından Arnavut Ä°pekli Tahir Efendidir. OrtaöÄŸrenimini Fatih Merkez RüÅŸdiyesi de ve Mekteb-i Mülkiye Ä°dadisi de gördü, bir yandan da Fatih Camisi deki derslere giderek Arapça ve Farsça öÄŸrendi. OrtaöÄŸrenimini bitirdiÄŸi yıl, yeni açılan Halkalı Ziraat ve Baytar Mektebi e girdi, dört yıl süren öÄŸrenimi sonunda baytarlık (veterinerlik) bölümünü birincilikle bitirdi (1893). Ziraat Bakanlığı a memur olarak girdi, dört yıl kadar Rumeli, Anadolu, Arnavutluk ve Arabistanda görev yaptı. Bir süre sonra, ek görev olarak, Halkalı Ziraat ve Baytar Mektebi de kitabet dersleri (1906) verdi. 1908den sonra, arkadaşı EÅŸref Edip ile birlikte Sırat-ı Müstakim (1908) ve daha sonra Sebilür-ReÅŸad (1912) dergilerini çıkardı; bu yıllarda, resmi görevi olan Umur-i Baytariye Müdür MuavinliÄŸinde çalışırken Darülfünun Edebiyat-ı Umumiye müderrisliÄŸine atandı (1908). Balkan Savaşı dan sonra Umur-i Baytariye ÅŸubesindeki görevinden (1913), ardından Darülfünundaki (1914) görevinden ayrıldı. MeÅŸrutiyetin ilk döneminde, Ziya Gökalpin öncülüÄŸüyle baÅŸlayan "Türkçülük" akımına karşı, Mısırlı bilgin Muhammed Abduhun (1849-1905) etkisiyle, "Ä°slâm birliÄŸi" görüÅŸünü benimsedi. Sırat-ı Müstakim ve Sebilür-ReÅŸadda yayımladığı makaleler, ÅŸiirler, çeviriler ve Fatih, Åžehzadebaşı, Süleymaniye, Beyazıt camilerinde verdiÄŸi vaazlarla (1912) bu ülküyü yaymaya çalıştı.
Birinci Dünya Savaşı içinde Ä°tilaf Devletleri
e karşı OrtadoÄŸuda bir Ä°slâm BirliÄŸi kurma siyaseti güden Almanya
ın çaÄŸrısı üzerine, Harbiye Nezareti
e baÄŸlı "TeÅŸkilat-ı Mahsusa" tarafından Berline gönderildi (1914), burada Almanların eline esir düÅŸmüÅŸ Müslümanlar için kurulan kamplarda incelemelerde bulundu. DönüÅŸünde yine birkaç ay kadar da Arabistana yollandı, savaÅŸ yılları içinde "Bâb ül MeÅŸihat"e baÄŸlı olarak kurulan "Dâr ül-Hikmet il-Ä°slâmiye" baÅŸkatipliÄŸine atandı (1918). KurtuluÅŸ Savaşı sırasında Kuvayı Milliyeden yana davranış ve yazılarından dolayı, Dâr ül-Hikmet il-Ä°slâmiyedeki görevinden atıldı (1920). Anadoluya geçerek Birinci Büyük Millet Meclisi
de Burdur Milletvekili olarak görev yaptı (1920-1923); Konya ayaklanmasını önlemek, halka öÄŸüt vermek için Konyaya gönderildi. Oradan Kastamonuya geçti, Nasrullah Camisi
de Sevr Antlaşması
ın iç yüzünü, KurtuluÅŸ Savaşı
ın niteliÄŸini anlatan coÅŸkulu bir vaaz verdi, bu vaaz Diyarbakırda basılarak (1921) bütün vilayetlere ve cephelere dağıtıldı. YaÅŸamının bu döneminde "Ä°stiklâl Marşı"nı yazdı (1921). KurtuluÅŸ Savaşı kazanıldıktan sonra Ä°stanbula döndü; çaÄŸdaÅŸ ve uygar yeni Türkiye
in kurulması için zorunlu görülen siyasal ve toplumsal devinim ve devrimleri, kendi inanç ve ülküsüne aykırı gördüÄŸü için Türkiyeden ayrıldı. Mısıra gitti, Hilvana yerleÅŸti, Kahiredeki Câmi-ül Mısriyye" adlı üniversitede Türk Dili ve Edebiyatı müderrisliÄŸine bulundu (1925-1936), bu gönüllü sürgün döneminde siroz hastalığına tutuldu; saÄŸaltım için döndüÄŸü Ä°stanbulda öldü.
Türk edebiyatında "toplum için sanat" akımının baÅŸlıca temsilcilerinden biridir. Halka seslenen,yalın, halkın söyleyiÅŸ özelliklerini koruyan, konusu günlük ya da siyasal olaylardan alınmış, gerçekçi ve gözleme dayalı, aruz ölçüsü ile lirik-epik, lirik-didaktik ÅŸiirler yazdı.
ESERLERÄ°:
Safahât, ikinci kitap, Süleymaniye Kürsüsünde (1912)
Safahât, üçüncü kitap, Hakkın Sesleri (1913)
Safahât, birinci kitap (1914)
Safahât, dördüncü kitap, Fatih Kürsüsünde (1914)
Safahât, beÅŸinci kitap, Hâtıralar (1917)
Safahât, altıncı kitap, Âsım (1919)
Safahât, yedinci kitap, Gölgeler (1933)
Safahât, bütün ÅŸiirleri I-II (1943, ölümünden sonra)
BENZER ŞİİRLER