Depreminde Bir Çocuk
Ogün bir rüya anlattı dedem
Evimizin arkasından geçen kara tren
Yolcuları tıkış tıkış
Dedem kardeÅŸlerim...
Munise,HurÅŸit,Ali,Ayten
Anlatırken dedem
Sıtem etti babaannem
Beni unuttun mu sen
ÖÄŸlen uykusunda
Çiftesini doÄŸrulturken ejderhaya babam
Hidetinden rüyanın
Kaçmıştı sarsıntıyla aniden
Bu bir zelzeleydi
Vartoyu vuran
Beşik gibi salandı Beşikkayam
Elimde ekmeÄŸimle evden koÅŸarken
Merdivenlere basmadan uçtum ben
Üstündeydim eski ev damının
Yıkılırken eski dam
Fırlatıldım geriye ben
Neredeyim ne oldu bana
Çok karanlıktı
Ne olduÄŸunu anlayamadan
Bir feryat,feryatlar koptu karanlıktan
Felek götürememiÅŸti beni
Duruyordu elimde ekmeÄŸim
Annemin feryatları bastırdı
Bütün feryatları
Enkaza doÄŸru koÅŸarken annem
Çılgınca saldırdı topraÄŸa taÅŸa
AnneciÄŸim elmaaÄŸacının gölgesinde
Ağitlarda artık
EÄŸleniyorduk biz çocuklar
Devam eden artçılarla
Salandıkça sallansın istiyorduk
Ağıtlar yanı başımızda
İlk gece sarsıntılarla eğlenmiştik
Sabaha kadar
Taşınırken kabristana yolcular
Yoktu kara tren
Kağnı arabasındaydı yolcular
Kaç can taşındı söylemiyeyim
Ama dördü oyun arkadaşım
Bir mevsim aynı yerlerde
Oyunlar oynadım gölgelerle
Ümit Fatma Uçar
BENZER ŞİİRLER