Eylülde sararan yapraklarla beraber,
Ve Düşünür Öğretmen
VE DÜÅžÜNÜR ÖÄžRETMEN
Eylülde sararan yapraklarla beraber,
ÖÄŸretmenler vurulur boÅŸ tarlaların ıssızlığında.
Ve düÅŸünür
öÄŸretmen, ölümle yaÅŸam arasında:
Kim, neden sıkmıştır kahpe kurşunları kahpece?
Yarar kurşunların sesi, karanlığı bir gece.
Akan her damla kan yaklaÅŸtırır ölümü.
Gurbetin kanlı tozu tutuÅŸturur gönlünü.
EÄŸitim Ordusu’nda olunca ÅŸanlı nefer,
BaÅŸlamıştır gurbete gitmek için bir sefer.
Ölümün beklediÄŸini bilemezdi bu yerde.
Çare diye gelmiÅŸti, cehalet denen derde.
Böyle mi olmalıydı öÄŸretmenin kaderi?
Alırlardı sılada elbet kara haberi.
Yaşlı ana sarılır cansız duran bedene.
Lanetler yağdırılır ona ateş edene.
Ä°ntikam yeminleri edilir hep bir dilden.
Rahat uyu öÄŸretmen, çıkmazsın gönüllerden.
Derler de unuturlar; adın kalır bir taşta.
Sorarsın bir gün elbet: “Niye öldüm bu yaÅŸta?”
Eylülde sararan yapraklarla beraber,
ÖÄŸretmenler vurulur boÅŸ tarlaların ıssızlığında.
Ve düÅŸünemez öÄŸretmen, ölümün karanlığında.
Murat Arıcı Erdemli Lisesi Edebiyat ÖÄŸretmeni Erdemli/Mersin
BENZER ŞİİRLER