I. Tanrım! Şuracıkta sen bari gözlerimi yum.
Sen bana en son kalan; ben, senin en son kulun.
Bu akşam, karanlığa gömülen İstanbul'un
En sessiz köşesinde uyumak istiyorum.
II. Gözü cân esrütmeğe hammâr imiş
Kaşı gönül yıkmağa mimâr imiş
Diledim hâlim ki gözüne diyem
Turfa budur gözleri bimâr imiş
III. Sefil baykuş ne gezersin bu yerde
Yok mudur vatanın illerin hani
Küsmüş müsün selâmımı almadın
Şeydâ bülbül şirin dillerin hani
IV. Bülbülüm bağ gezerim
Aşığım dağ gezerim
Yüz yerde yüz yaram var
El sanır sağ gezerim
Yukarıdaki dörtlüklerden hangileri aynı edebî geleneğe aittir?