Çam Fidanı
Çam fidanı
Aldılar beni birgün
Taşıdılar narince
Küçücük bir çocukken
Suladılar sevgiyle
Diktiler günler sonra
Bilmediğim bir yere
Diğer kardeş çamlarla
Büyüdük hep birlikte
Aradan yıllar geçti
Büyüdüm ağaç oldum
Gölgelendim iyice
Sallanır durmaz oldum
Gölgem büyüdü zamanla
Sevdi beni insanlar
O güçlü dallarıma
Kuruldu salıncaklar
Meyve yoktu aslında
Yiyemedi kimseler
Kokum vardı yalnızca
Küsmedi hiç çocuklar
Kuşlar kondu dalıma
Kelebekler toz aldı
Fırtınalar çoştukça
Benden başka kim kaldı?
Sincaplar yuva yaptı
Arılar yuvalandı
Kırlangıçlar öttükçe
İçim neşeyle doldu
Buraları pek sevdim
Büyüdükçe güçlendim
Başka yer bilmem ama
Buralar hep benimdir
Bir gün bir adam geldi
Elinde saplı tüfek
Vurdu belim üstüne
Aslında ufak tefek
Vurdukça yaralandım
Kanadı kol ve dallarım
Hain vurdukça vurdu
Dayanmadı bedenim
Düştüm dalım üstüne
Yuvarlandı bedenim
Ne kuşlar kaldı üstümde
Ne bir sincap üzgünüm
Sesim çıkmadı işte
Diyemedim dur diye
Kesildi hep dallarım
Elveda yapraklarım
Doğradılar peşpeşe
Küçük ettiler beni
Koydular bir araca
Gönderdiler oraya
Fabrika gibi bir yer
Ucu karanlık ve dar
Yaprak ettiler tek tek
Oldum çizgili defter
Yeniden dizdiler bir bir
Tellerle bağladılar
Üste resim boyayıp
Adımı da koydular
Paketlenip sonunda
Kondum tozlu raflara
Birkaç gün bekleyince
Sattılar çocuklara
Kapladılar tenimi
Mavi sarı kaplarla
Etiketleyip bedenimi
Attılar bir çantaya
Şimdi okullu oldum
Çantaları doldurdum
Hergün bir şey öğrenip
Çocuklarla bezendim
Çocukları pek sevdim
Ses etmedim kızsam da
Diğer dallarım gibi
Ders oldum çocuklara
Yalnız bir ağaç iken
Şimdi okullu oldum
Onlar öğrensin yeter
Fedadır yapraklarım
Okula gidin yeter
Ey sevgili çocuklar
Alfebe öğrenmeye
Feda olsun bu çamlar
