Çam fidanı

Aldılar beni birgün

Taşıdılar narince

Küçücük bir çocukken

Suladılar sevgiyle

Diktiler günler sonra

Bilmediğim bir yere

Diğer kardeş çamlarla

Büyüdük hep birlikte

Aradan yıllar geçti

Büyüdüm ağaç oldum

Gölgelendim iyice

Sallanır durmaz oldum

Gölgem büyüdü zamanla

Sevdi beni insanlar

O güçlü dallarıma

Kuruldu salıncaklar

Meyve yoktu aslında

Yiyemedi kimseler

Kokum vardı yalnızca

Küsmedi hiç çocuklar

Kuşlar kondu dalıma

Kelebekler toz aldı

Fırtınalar çoştukça

Benden başka kim kaldı?

Sincaplar yuva yaptı

Arılar yuvalandı

Kırlangıçlar öttükçe

İçim neşeyle doldu

Buraları pek sevdim

Büyüdükçe güçlendim

Başka yer bilmem ama

Buralar hep benimdir

Bir gün bir adam geldi

Elinde saplı tüfek

Vurdu belim üstüne

Aslında ufak tefek

Vurdukça yaralandım

Kanadı kol ve dallarım

Hain vurdukça vurdu

Dayanmadı bedenim

Düştüm dalım üstüne

Yuvarlandı bedenim

Ne kuşlar kaldı üstümde

Ne bir sincap üzgünüm

Sesim çıkmadı işte

Diyemedim dur diye

Kesildi hep dallarım

Elveda yapraklarım

Doğradılar peşpeşe

Küçük ettiler beni

Koydular bir araca

Gönderdiler oraya

Fabrika gibi bir yer

Ucu karanlık ve dar

Yaprak ettiler tek tek

Oldum çizgili defter

Yeniden dizdiler bir bir

Tellerle bağladılar

Üste resim boyayıp

Adımı da koydular

Paketlenip sonunda

Kondum tozlu raflara

Birkaç gün bekleyince

Sattılar çocuklara

Kapladılar tenimi

Mavi sarı kaplarla

Etiketleyip bedenimi

Attılar bir çantaya

Şimdi okullu oldum

Çantaları doldurdum

Hergün bir şey öğrenip

Çocuklarla bezendim

Çocukları pek sevdim

Ses etmedim kızsam da

Diğer dallarım gibi

Ders oldum çocuklara

Yalnız bir ağaç iken

Şimdi okullu oldum

Onlar öğrensin yeter

Fedadır yapraklarım

Okula gidin yeter

Ey sevgili çocuklar

Alfebe öğrenmeye

Feda olsun bu çamlar