On üçü günlerden, doksan iki Mart
On dokuz yirmiye gelince saat
Depremin elinden yedik bir tokat
Kimileri öldü, kimisi sakat

Deprem Erzincanı fena salladın
Yıktın yuvaları nedir muradın

Herkes şaşkın oldu duruldu kanlar
Bu afeti ancak yaşıyan anlar
Yıkıldı binalar ezildi canlar
Yuvasız dışarda kaldı insanlar

Deprem Erzincanı fena salladın
Yıktın yuvaları nedir muradın

Kimiler ağladı, kimiler dondu
Nice apartmanlar harabe oldu
Hastaneler birden cenaze doldu
Hastalar bahçede çadıra kondu

Deprem Erzincanı fena salladın
Yıktın yuvaları nedir muradın

Teravih zamanı, yokladı felek
Kalmadı tahammül, dayanmaz yürek
Olacağı varsa, nereden bilek
Nasıl edek bizler, nereye gidek

Deprem Erzincanı fena salladın
Yıktın yuvaları nedir muradın

Bütün şehri yasta, hem de köyleri
Şaşırdı yoksulu, hem de beyleri
Ağlattın kötüyü, hem de eyleri
Allahım vermesin böyle şeyleri

Deprem Erzincanı fena salladın
Yıktın yuvaları nedir muradın

Yanmıyor ışıklar, sular akmıyor
Yaralıya doktor, dönüp bakmıyor
Çapulcular efe, polis takmıyor
Ağlıyor Erzincan sesi çıkmıyor

Deprem Erzincanı fena salladın
Yıktın yuvaları nedir muradın

Aman göz yummayın oluyor talan
Herkes bunu yapmaz olmasın yalan
Evladın kaybedip saçını yolan
Kalmadı depremden nasibin alan

Deprem Erzincanı fena salladın
Yıktın yuvaları nedir muradın

1992