Kardelen Çocuk

Hava serttir
ayaz yakar
donar elleri
su çekerken
tosunlara
soluk soluğa
kirpik uçlarından başlar
buz tutmağa
kanarca
gözleri kömür kömür
bakar

Bilmem
yurdumun hangi köyünde
dokuz haneli mezrasından
kıl çoraplı
okul yoluna düşer ayaklar
küçük ayaklar
büyük adımlar
kar dize kadar kar
orda bir köy var uzakta
bizim mi varmasakta?

Yolun yaban dolu çocuk
yolun açık olsun çocuk
dileğim şiir ol
türkü ol
umut ol
hep çocuk gül
acı olma
kardelen çocuk...