Öğretmenler Günü Şiirleri 24 Kasım

Bir gün sizleri anlatmaya yetmez,

Sizin sevginiz asırlarca geçmez,

Hayatım sayfa sayfa eseriniz,

Nasıl unuturuz anıları biz.

Öğretmenimgününüz kutlu olsun,

Öğrendikçe bu millet mutlu olsun,

Defter, kitap, kalemler neye yarar,

Siz olmazsanız yetişmez dimağlar.

O zaman; devlet millet seni anar,

Çünkü her makamda bir öğrencin var.

Cumhurbaşkanı senin talebendir,

Başbakan hesabı senden öğrenir.

Yıllargeçmiş bir zat elinizi öper,

Ben Milli Eğitim Bakanıyım der.

Sizleri yazarken titrer ellerim,

Sanki gene imtihanda gibiyim.

Hatalı yazdıysam özür dilerim,

Satırlarda sınırlanmaz bu sevgim.

24 Kasımsonbahararastlar,

Yapraklar döküldükçe sevginiz artar.

Gönlünüz ikinci baharı yaşar,

Tarihböyle mutlu günlerde dolar.

Öğretmenim, gününüz kutlu olsun,

Öğrendikçe bu millet mutlu olsun…

Öğretmenimbilir misin

Seni nasıl sevdiğimi?

Sorsan bana nerde yerin

Gösteririm ben kalbimi

Ana değil, ana gibi;

Baba değil, baba gibi

Öğretmenimben de sevgin

Can içinde bir can gibi…

VE DÜŞÜNÜRÖĞRETMEN

Eylülde sararan yapraklarla beraber,

Öğretmenler vurulur boş tarlaların ıssızlığında.

Ve düşünüröğretmen, ölümle yaşam arasında:

Kim, neden sıkmıştır kahpe kurşunları kahpece?

Yarar kurşunların sesi, karanlığı bir gece.

Akan her damla kan yaklaştırır ölümü.

Gurbetin kanlı tozu tutuşturur gönlünü.

Eğitim Ordusu’nda olunca şanlı nefer,

Başlamıştır gurbete gitmek için bir sefer.

Ölümün beklediğini bilemezdi bu yerde.

Çare diye gelmişti, cehalet denen derde.

Böyle mi olmalıydı öğretmenin kaderi?

Alırlardı sılada elbet kara haberi.

Yaşlı ana sarılır cansız duran bedene.

Lanetler yağdırılır ona ateş edene.

İntikam yeminleri edilir hep bir dilden.

Rahat uyu öğretmen, çıkmazsın gönüllerden.

Derler de unuturlar; adın kalır bir taşta.

Sorarsın bir gün elbet: “Niye öldüm bu yaşta?”

Eylülde sararan yapraklarla beraber,

Öğretmenler vurulur boş tarlaların ıssızlığında.

Ve düşünemez öğretmen, ölümün karanlığında.

Murat Arıcı Erdemli Lisesi Edebiyat Öğretmeni Erdemli/Mersin

Gidiyorum… Bir yanımda emeklerim,

Bir yanımda

Uçsuz bucaksız hayallerim.

Sizlerde yaşayacak onlar şimdi.

Bir damla gözyaşına kıyamadığım,

İçimin derdi, saçımın akı çocuklar…

Yavrularım…Evlâtlarım,

Kınalı kuzularım,

Avucu reyhan kokulu küçük dağlarım.

Kiminiz büyüdü, heybetiyle

Nam saldı, kâh korku yedi âleme,

Hatta bana bile!…

Kiminiz kurudu, kara saban arkasında

Ufalandı eller, parçalandı yürekleriniz

Toprakla beraber…Sevgisiz…

Kiminiz, daha çiçek açmadan meyve verdiniz…

Bu ihtiyarın derdi nedir bilir misiniz?

Dört adam,

Çıkacak mı benim dört kolluyu taşıyan?…

Ve olacak mı acep öbür tarafta

Yepyeni bir kara tahtam…

Benimle zamanı gelince oynadın da hazla

Alışamadığım dört duvar arasında ne işin vardı!

Hep benden önce oradaydın ne yazın ne kışın vardı…

İlk harfler, heceler, sözcükler derken

Ve o mabede seninle gelip giderken

Tutuştu ellerimiz birleşti gözlerimiz.

Karga seslerinin rüzgârlara karıştığı bir son yazdı

Son göz göze gelişimizde…

Buruk tebessümlerinle beni ağlatmıştın

ÖĞRETMENİM,CANIM….

Bir gün dersem ki, ben öğretmenim

Kalemimin mürekkebi alın terindir.

Vedalaşıp gidersem öğretmenim

Unutmayı unuturum da, unutmadığım

Kalbimdeki en güzel yerindir.

Bir gün adımı soranda çocuklarım

Kendimden önce senin adını söylerim

Solmadan açabiliyorsa köpre tomurcuk,

Uğrunda harcanır boncuk boncuk,

Yine de bitmez öğretmenim var derim

Güllerin güzelliğini göstermeden önce

Gülşenin vurulduğu tebessümünü anlatırım

Her zil çalışında önce sen gelirsin aklıma

Senden incecik bir ışık gelir şiir şiir

Ben susarım, yine sen konuşursun gönlünce.

Bir gün dersem ki ben öğretmenim

Sen güneş kadar uzakta bile olsan

Her bakışımda gülümseyişini görürüm

Işıksız açmazmış çiçek, gelmezmiş bahar

İnan seninle her mevsim bahar öğretmenim.

Sevgisinin sonu yok,

Kalbinin şefkati çok,

Gönlü büyük, gözü tok,

Sevgili öğretmenim.

Bilgisi ışık saçar,

Sözleri gönül açar,

Ruhum sevinçen uçar,

Sevgili öğretmenim.

Bekliyoruz yolunu,

Sardık sağla solunu,

Uzat bize kolunu

Sevgili öğretmenim.

Toplandık dizi, dizi,

Sev, okşa hepimizi,

Sensin okutan bizi,

Sevgili öğretmenim.

Doğru yol gösterirsin,

Okutur, eğitirsin,

Bize bilgi verirsin,

Sevgili öğretmenim.

Seni candan severiz,

Saygı duyar överiz,

Ellerinden öperiz,

Sevgili öğretmenim!..

Ne güzelde parlarsın bütün sabahlarda

Tıpkı bir yıldız gibisin sen okulumuzda

Atatürk’ün istediği asil duruşunla,

Türk milletine layıksın, sen öğretmenim.

Sana emanet edilmiş bizim geleceğimiz

Sen oldun bayrağı, vatanı sevdirenimiz

Atatürk’ün izinde, koşar yüreğinle

Türk milletine layıksın, sen öğretmenim.

Öğretmenim Benim

Yol gösterecektir bana,

Sana olan sevgim,

Bunun bilinci içinde,

Doğru hareket ederim.

Öğretmenim benim,

En büyük destekçim,

Sanki bir ailem gibi,

Seni yürekten severim.

Kalem, silgi, defter

Sen yoksan neye yarar.

Küçücük parmaklarım,

Nasıl harfleri arar.

Senden hiç ayrılamam,

Ailem gibisin benim.

Öğretmenler gününde,

Çokça öpülsün ellerin.

Sensiz çocuk gülermi

Okul nedir bilirmi

İyi kötü her şeyi

Doğru ayırt edermi

Sensin bizleri eğiten

Yarınlara götüren

Atatürk ve bayrağı

Kucak dolusu sevdiren

Sevgili öğretmenim

Heyecanla beklerdik seni her sabah

“Günaydın” derdin, seslerin en güzeliyle,

“Bugünkü Konumuz” diye, başlardın söze

Kara tahta önünde ak bilgilerle

Çırpınırdın, bir şeyler öğretmek için bize.

“BAYRAK” derdin öğretmenim

Heyecandan dalgalanırdı sesin bayrak gibi

“Atatürk” deyince coşardın sen

Yatağına sığmayan ırmak gibi.

“Atatürk” deyince öğretmenim

Nefes almaz seni dinlerdik

Anlatırdın hayatını devrimlerini

Cepheden cepheye koşardın sen

Daha bir büyürdün gözümüzde

Sanki Atatürk’ü yaşardın sen.

Ellerinden öperim öğretmenim.

En güzel duygularla en güzel bilgilerle

Yetiştirdin bizi.

Şimdi içimizde inanç, başımızda bayrak

Bu yurt sevincimiz tasamız bizim

Atatürk ilkeleri en büyük yasamız bizim

Atatürk yolundan dönmeyiz biz

Meş’alemiz Atatürk sönmeyiz biz…

Güler yüzlü öğretmenim,

Bir tanesin, canım benim.

Masallarla bilmeceler,

Anlatırsın neler neler…

Kalemimi tutamazken

Kitabımı açamazken

Bir de baktım yazıyorum,

Sular gibi okuyorum.

Çalışıp iyi olmayı,

Koşup el ele vermeyi,

Bu güzel yurdu sevmeyi

Sen öğrettin öğretmenim.

Bizde pek çok emeğin var,

İçimizde çok yerin var

Yetiştirdin hepimizi,

Ver öpelim elinizi

Doğrusu şu, öğretmenim,

Sanki anam babam benim,

İyi kalpli, doğru sözlü,

Hep neşeli, güler yüzlü…

İyilikte eşi yoktur,

Bize emekleri çoktur,

Dersimizle ilgilenir,

Her gün yeni bilgi verir…

Bütün okul sever onu,

Kendisi de bilir bunu,

Sonra güzel bir huyu var,

Arzumuza hemen uyar…

Oyun oynar, masal söyler,

Çok vakitler bizi eyler,

Kötü demez azarlamaz,

Ondan iyi insan olmaz…