♦ İkinci dönem Tanzimat edebiyatı 1876 yılından Servet-i Fünun edebiyatının kuruluşuna kadar (1896) devam eder.
♦ “Sanat sanat içindir” anlayışı benimsenmiştir.
♦ Bu dönem sanatçıları Batı’yı biraz daha iyi tanımış ve eserlerine yansıtmışlardır.
♦ II. Abdülhamit’in siyasal baskıları yüzünden şiirde bireysel, karamsar konular işlenmiştir.
♦ Birinci dönemdeki dilde sadeleşme anlayışı terk edilmiş, daha ağır bir dil ve sanatlı söyleyiş kullanılmıştır.
♦ Bu dönemde (birinci döneme göre) gazete önemini yitirmiştir.
♦ Divan edebiyatı nazım şekilleri terk edilmeye başlanmış, Batı şiir biçimleri kullanılmıştır.
♦ Aruz ölçüsü kullanılmış, bazı şiirlerde hece ölçüsüne de yer verilmiştir.
♦ Şiirin konusu genişletilmiştir. “Güzel olan her şeyin” şiire girebileceği benimsenmiştir.
♦ Bu dönemde tiyatro eserleri oynanmak için değil, okunmak için yazılmıştır. (Abdülhak Hamit Tarhan)
♦ Bu dönemde roman ve öykü teknik bakımdan birinci döneme göre daha gelişmiştir.
♦ Bu dönem sanatçılarından Muallim Naci, Divan edebiyatını savunmuştur.
♦ Tıpkı 1. dönem olduğu gibi kölelik ve cariyelik bu dönemde de işlenen konular arasındadır.
♦ Servet-i Fünun şiirine örnek olmuşlardır.
♦ Bu dönemde roman ve öyküde “realizm” ağır basmaya başlamıştır.
Çok eksik bilgiler var hiç yardimci olmadı keşke daha çok bilgi verebilseniz
allah razı olsun
güzel olmuş ellerinize sağlık…
güzel
Edebiyatı cok seviyorum yarın sınavım var ins bunlardan çıkarda iy yaparım 🙂